Ocena stanu czystości powietrza województwa kieleckiego w 1997 roku   Podsumowanie i wnioski   Stężenia dwutlenku siarki są niskie. Średnie roczne stężenia tej substancji w 1997 roku nie przekraczały norm dopuszczalnych, a na większości stanowisk pomiarowych były mniejsze od połowy wartości dopuszczalnej Da. Normy stężeń średniodobowych również są dotrzymywane. Stężenia średnie roczne dwutlenku azotu w 1997 r., podobnie jak w 1996 r. pozostają w granicach norm dopuszczalnych, natomiast notowane są nieznaczne przekroczenia stężeń średniodobowych na obszarze specjalnie chronionym w Busku-Zdroju tj. na obszarze o zaostrzonej normie. Gdyby jednak odnieść wyniki pomiarów stężeń średniodobowych NO2 z Buska-Zdroju do norm dotyczących obszarów ochrony uzdrowiskowej wprowadzonych nowym uregulowaniem prawnym z 1998 r. - przekroczenia te nie byłyby stwierdzane. Stężenia średnie roczne pyłu zawieszonego określane metodą reflektometryczną nie przekraczają dopuszczalnego poziomu. Wyniki pomiarów automatycznych pyłu zawieszonego w Kielcach przy ul. Zakładowej i w Chęcinach przy ul. Białego Zagłębia przewyższają normę średnioroczną obowiązującą w 1997 r., do której były odnoszone. W pyle zawieszonym najczęściej występują przypadki przekroczeń norm stężeń 24 godzinnych z tym, że na obszarach zwykłych (poza wynikami z  pomiarów automatycznych ciągłych pyłu zawieszonego ogółem) w granicach dopuszczonych przepisami, a na obszarach ochrony uzdrowiskowej nieco ponad dozwoloną częstość przekroczeń (3,3 % - 4,2%; przy dopuszczalnej częstości przekroczeń tych stężeń w roku wynoszącej 2 %).  Przy analizie wyników stężeń pyłu zawieszonego należy mieć na uwadze, że nowe normy wprowadzone w 1998 r. są bardziej realne, gdyż różnicują wartości dopuszczalne w zależności od metody pomiaru (rodzaju pyłu) i stąd ocena wypadłaby nieco korzystniej.  Analiza zmian średnich rocznych stężeń głównych zanieczyszczeń powietrza na przestrzeni kilku ostatnich lat pozwala na stwierdzenie że widoczny jest trend poprawy stanu czystości powietrza w zakresie stężeń dwutlenku azotu (spadek w Kielcach przy ul. Jagiellońskiej z 53,6 ug/m3 w 1992 r. do 29,7 ug/m3 w 1997 r.) oraz na niektórych stanowiskach w zakresie dwutlenku siarki (np. w Kielcach przy ul. Gałczyńskiego z 25,4 ug/m3 w 1993 r. do 11,6 ug/m3 w 1997 r., Ostrowcu Świętokrzyskim z 13,4 ug/m3 w 1994 do 10,0 ug/m3  w  1997 r., w Końskich odpowiednio z 14,9 do 9,3 ug/m3, w Busku-Zdroju z 15,5 do 5,8 ug/m3). Tendencja systematycznej, powolnej poprawy stanu czystości powietrza wykazana w zakresie NO2 i SO2 nie zarysowuje się w przypadku pyłu zawieszonego, ponieważ w zakresie tego zanieczyszczenia na ogół nie można zaobserwować na przestrzeni kilku analizowanych lat korzystnych zmian. W działaniach zmierzających do zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza pyłem konieczna jest nie tylko kontynuacja prac na rzecz ograniczenia emisji z procesów spalania paliw, czy z procesów technologicznych zakładów przemysłowych, ale także ograniczenie emisji niezorganizowanej, głównie pochodzącej ze źle zagospodarowanych hałd i składowisk, oraz z pokrytych pyłem ulic, placów, czy niewłaściwie zagospodarowanych terenów.Szybko rosnąca w ostatnich latach liczba pojazdów samochodowych i związany z tym nieodzowny wzrost stężeń zanieczyszczeń komunikacyjnych zmusza do wprowadzenia obowiązku monitorowania zmian jakości powietrza w wyniku oddziaływania motoryzacji, w tym obejmującego co najmniej pomiary stężeń: dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenku węgla. Tego rodzaju stacja monitoringowa WIOŚ przewidziana jest w centralnej części Kielc. Równolegle powinny być realizowane zdecydowane działania na rzecz ochrony mieszkańców, a w tym egzekwowanie wymagań co do stanu technicznego pojazdów, wprowadzenia odpowiednich zmian w organizacji ruchu, przebudowy systemów komunikacyjnych itp. [Cofnij]     [Spis tresci]