Średnie roczne stężenia głównych zanieczyszczeń powietrza w 1997 r. na większości stanowisk pomiarowych, podobnie jak w latach poprzednich, wykazują wartości niskie tj. znacznie poniżej norm dopuszczalnych. Na żadnym ze stanowisk pomiarowych nie odnotowano przekroczenia średniorocznej wartości normatywnej w zakresie dwutlenku siarki i dwutlenku azotu oraz pyłu oznaczanego reflektometrycznie (pomiar manualny). Na wszystkich stanowiskach pomiarowych dwutlenku siarki zaobserwowano stężenia niższe od 70 % wartości dopuszczalnych D_a, stężenia dwutlenku azotu występują wszędzie poniżej 80 % wartości D_a. Stężenia średnioroczne pyłu zawieszonego mierzonego dwoma metodami różniącymi się wielkością mierzonej frakcji pyłu zawieszonego odnoszone są do jednej normy, co jest zbyt dużym uproszczeniem (nowe regulacje prawne różnicują normy dopuszczalne w zależności od wielkości mierzonej frakcji). Stąd porównywanie wyników uzyskiwanych z pomiarów reflektometrycznych (pomiary WSSE) i automatycznych (pomiary WIOŚ) do jednej normy obowiązującej jeszcze do końca 1997 r. wskazuje na przekroczenie norm pyłu zawieszonego na dwóch automatycznych stanowiskach pomiarów ciągłych pyłu ogółem (WIOŚ). Odniesienie tych wyników do normy średniorocznej pyłu zawieszonego ogółem z 1998 r. mieściłoby się w granicach dopuszczalnych. 

    Opad pyłu przekraczany był tylko w odniesieniu do niektórych obszarów specjalnie chronionych, w tym ochrony uzdrowiskowej w Busku-Zdroju, gdzie obowiązywała bardzo rygorystyczna norma dopuszczalna.   

Dwutlenek siarki 
Głównymi źródłami zanieczyszczeń powietrza dwutlenkiem siarki są: energetyka zawodowa ( w skali kraju ok. 52 %) oraz sektor komunalno- bytowy (22 %)
Dwutlenek azotu 
Głównym źródłem zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem azotu jest: transport i  komunikacja (około 37 % w skali kraju) oraz energetyka zawodowa (ok. 34 %)
Pył zawieszony
Głównymi źródłami emisji rozważanego zanieczyszczenia jest energetyka przemysłowa i technologie przemysłowe (aż 48 % w skali kraju).