|
|
ZLEWNIA KOPRZYWIANKI
Koprzywianka jest lewostronnym dopływem
Wisły o długości 65,9 km i powierzchni zlewni 707,4 km2. Wypływa
na południowych stokach Pasma Jeleniowskiego na wysokości
około 405 m npm i uchodzi do Wisły w 267,3 km na wysokości
ok. 130 m npm. Środkowy i górny odcinek rzeki ma charakter
wyżynny (ze spadkiem 5,6), natomiast ujściowy długości około
14 km - nizinny (ze spadkiem 2,5). Od źródeł do ujścia Kacanki
dolina Koprzywianki jest wąska i głęboko wcięta, zwężając
się poniżej Nawodzic do 200 m. Dalej - rozszerza się do 1200m.
Od Koprzywnicy rzeka płynie sztucznym korytem, wykorzystując
dolny bieg Gorzyczanki i Wiselki. Od Sośniczan do ujścia jest
obwałowana.
Do ważniejszych dopływów Koprzywianki należą: lewostronny
- Kacanka (o długości 33,8 km) wpadająca w 24,8 km biegu oraz
prawostronne; - Gorzyczanka (o długości 19,2 km, wpadająca
w 7,2 km), Kozinka (ciek od Ublinka - o długości 13,1 km,
uchodzący w 37,7 km) i dopływ z Gołoszyc (Modliborka - o długości
11,5 km, wpadająca w 46,9 km).
Dorzecze Koprzywianki leży na obszarze południowo - wschodniego
fragmentu Wyżyny Kieleckiej (Góry Świętokrzyskie, Pogórze
Szydłowskie, Wyżyna Sandomierska), wschodniej części Niecki
Nidziańskiej (Niecka Połaniecka), oraz Niziny Nadwiślańskiej.
W związku z tym jest bardzo zróżnicowane
pod względem budowy geologicznej. W północnej i północno -
zachodniej części zlewnia obejmuje Pasmo Jeleniowskie i Wygiełzowskie
(Góry Świętokrzyskie). Pasmo Jeleniowskie zbudowane jest ze
skał paleozoicznych (górnokambryjskich kwarcytów, piaskowców
i łupków). Pasmo Wygiełzowskie jest właściwie płaskowyżem,
zbudowanym z pokrytych lessem mułowców, iłołupków i piaskowców
kambryjskich. Obszar ten charakteryzuje się niewielkimi wysokościami
wzniesień o łagodnych stokach i płaskich wierzchowinach.
|
|
|
