WIOŚ Kielce
Raporty
 
Rzeki 2000
Spis Treści
Wykaz oznaczeń
 
Wstęp
Fizyko-chemiczna
Bakteriologiczna
Hydrobiologia
Ogólna
 
Nida
Kamienna
Pilica
Nidzica
Czarna Staszowska
Koprzywianka
Opatówka
 
Zbiorniki
Podsumowanie
 
Tabele
Rysunki
Hydrografia Położenie Klimat Gleby Erozja Zagospodarowanie Żródła zanieczyszczeń Jakość wód
Zlewnia NIDY
Według podziału fizyczno - geograficznego J. Kondrackiego zlewnia Nidy znajduje się na obszarze Wyżyny Małopolskiej w obrębie trzech makroregionów: Wyżyny Przedborskiej (zlewnia Białej Nidy), Wyżyny Kieleckiej (zlewnia Czarnej Nidy) i Niecki Nidziańskiej (zlewnia Nidy poniżej profilu w Brzegach). Rzeźba terenu w zlewni Nidy jest bardzo zróżnicowana, od górzystej i wyżynnej w północno - wschodniej części (dorzecza Cz. Nidy, Lubrzanki, Bobrzy), poprzez falistą i pagórkowatą w środkowej i południowej części, aż do niskofalistej i płaskorówninnej w dolinach rzek. Na północnym wschodzie granica dorzecza przebiega przez wierzchołki najwyższego pasma Gór Świętokrzyskich - Łysogór (Łysica - 612 m npm, Łysiec 595 m npm), stanowiących wypiętrzony guz trzonu paleozoicznego, pozbawionego pokrywy mezozoicznej. Na grzbietach i zboczach wzniesień występują charakterystyczne rumowiska głazów kwarcytowych - gołoborza. Z Gór tych spływają na południe, wraz z licznymi dopływami, rzeki: Belnianka, Lubrzanka, Bobrza, które przecinają w poprzek struktury paleozoiczne tworząc malownicze przełomy. Pasma Gór zbudowane są z twardych piaskowców, mające charakter długich, słabo rozczłonkowanych grzbietów o łagodnych stokach. Przedłużeniem tych Gór ku północnemu zachodowi jest Pasmo Masłowskie (Klonówka 473 m npm). Równolegle do pasma Łysogór, na północ od niego położone jest piaskowcowe Pasmo Klonowskie (Góra Bukowa 482 m npm), a na południe kambryjskie Pasmo Dymińskie (wys. pon 400 m npm) oraz Góry Zgórskie, Posłowickie, Daleszyckie, Orłowińskie. Odrębną jednostkę stanowią zbudowane z wapieni dewońskich Góry Chęcińskie (Góra Zamkowa 357 m i Zelejowa 367 m npm). Pasma i wzgórza w południowej części Gór Św. mają grzbiety krótkie i wąskie, z wyraźnie wyodrębnionymi wzgórzami o niższych, ale dość stromych stokach. Południową część dorzecza tworzy Niecka Nidziańska. Jest to rozległa, nieckowata zaklęsłość zbudowana ze skał kredowych. Charakterystycznym elementem rzeźby są rozlegle, płaskie garby i kopulaste wyniesienia o wysokościach rzędu 240 - 300 m npm (np: Płaskowyż Jędrzejowski (wzniesienia od 270 do 326 m npm), Garb Wodzisławski (wzniesienia 261 - 368 m npm), Garb Pińczowski (wzniesienia 100 - 330 m npm) oraz szerokie obniżenia, stanowiące drugorzędne niecki (Niecka Solecka i Połaniecka). Centralną część Niecki Nidziańskiej zajmuje przebiegająca południkowo Dolina Nidy, która od ujścia Łososiny do Białej Nidy aż po ujście Nidy do Wisły ma szerokość 1 - 10 km. Dolina ma dwa przewężenia na zachód od Pińczowa (omija zakończenie Garbu Pińczowskiego) oraz na południe od Pińczowa (między Młodzawami, a Krzyżanowicami). Dno doliny jest płaskie, podmokle, pokryte madami, zajęte pod łąki i pastwiska. Od miejscowości Brzegi po ujście do Wisły obniża się od około 205 do 173 m npm ze średnim spadkiem 0,33prom.. Nida na całym biegu przepływa przez utwory mezozoiczne młodsze. Dolina rzeki wypełniona jest głównie madami (52%) i mułami (35%).
Położenie, budowa, rzeźba terenu