WIOŚ Kielce
Raporty
 
Rzeki 1999
Spis Treści
Wykaz oznaczeń
 
Wstęp
Fizyko-chemiczna
Bakteriologiczna
Hydrobiologia
Ogólna
 
Nida
Kamienna
Pilica
Nidzica
Czarna Staszowska
Koprzywianka
Opatówka
 
Podsumowanie
 
Tabele
Rysunki
Hydrografia Położenie Klimat Gleby Erozja Zagospodarowanie Żródła zanieczyszczeń Jakość wód
Zlewnia NIDY
Według podziału fizyczno - geograficznego J. Kondrackiego zlewnia Nidy znajduje się na obszarze Wyżyny Małopolskiej w obrębie trzech makroregionów: Wyżyny Przedborskiej (zlewnia Białej Nidy), Wyżyny Kieleckiej (zlewnia Czarnej Nidy) i Niecki Nidziańskiej (zlewnia Nidy poniżej profilu w Brzegach). Rzeźba terenu w zlewni Nidy jest bardzo zróżnicowana, od górzystej i wyżynnej w północno - wschodniej części (dorzecza Cz. Nidy, Lubrzanki, Bobrzy), poprzez falistą i pagórkowatą w środkowej i południowej części, aż do niskofalistej i płaskorówninnej w dolinach rzek. Na północnym wschodzie granica dorzecza przebiega przez wierzchołki najwyższego pasma Gór Świętokrzyskich - Łysogór (Łysica - 612 m npm, Łysiec 595 m npm), stanowiących wypiętrzony guz trzonu paleozoicznego, pozbawionego pokrywy mezozoicznej. Na grzbietach i zboczach wzniesień występują charakterystyczne rumowiska głazów kwarcytowych - gołoborza. Z Gór tych spływają na południe, wraz z licznymi dopływami, rzeki: Belnianka, Lubrzanka, Bobrza, które przecinają w poprzek struktury paleozoiczne tworząc malownicze przełomy. Pasma Gór zbudowane są z twardych piaskowców, mające charakter długich, słabo rozczłonkowanych grzbietów o łagodnych stokach. Przedłużeniem tych Gór ku północnemu zachodowi jest Pasmo Masłowskie (Klonówka 473 m npm). Równolegle do pasma Łysogór, na północ od niego położone jest piaskowcowe Pasmo Klonowskie (Góra Bukowa 482 m npm), a na południe kambryjskie Pasmo Dymińskie (wys. pon 400 m npm) oraz Góry Zgórskie, Posłowickie, Daleszyckie, Orłowińskie. Odrębną jednostkę stanowią zbudowane z wapieni dewońskich Góry Chęcińskie (Góra Zamkowa 357 m i Zelejowa 367 m npm). Pasma i wzgórza w południowej części Gór Św. mają grzbiety krótkie i wąskie, z wyraźnie wyodrębnionymi wzgórzami o niższych, ale dość stromych stokach. Południową część dorzecza tworzy Niecka Nidziańska. Jest to rozległa, nieckowata zaklęsłość zbudowana ze skał kredowych. Charakterystycznym elementem rzeźby są rozlegle, płaskie garby i kopulaste wyniesienia o wysokościach rzędu 240 - 300 m npm (np: Płaskowyż Jędrzejowski (wzniesienia od 270 do 326 m npm), Garb Wodzisławski (wzniesienia 261 - 368 m npm), Garb Pińczowski (wzniesienia 100 - 330 m npm) oraz szerokie obniżenia, stanowiące drugorzędne niecki (Niecka Solecka i Połaniecka). Centralną część Niecki Nidziańskiej zajmuje przebiegająca południkowo Dolina Nidy, która od ujścia Łososiny do Białej Nidy aż po ujście Nidy do Wisły ma szerokość 1 - 10 km. Dolina ma dwa przewężenia na zachód od Pińczowa (omija zakończenie Garbu Pińczowskiego) oraz na południe od Pińczowa (między Młodzawami, a Krzyżanowicami). Dno doliny jest płaskie, podmokle, pokryte madami, zajęte pod łąki i pastwiska. Od miejscowości Brzegi po ujście do Wisły obniża się od około 205 do 173 m npm ze średnim spadkiem 0,33prom.. Nida na całym biegu przepływa przez utwory mezozoiczne młodsze. Dolina rzeki wypełniona jest głównie madami (52%) i mułami (35%).
Położenie, budowa, rzeźba terenu