CZĘŚĆ I. ŚRODOWISKO PRZYRODNICZE

5. Łowiectwo

     Łowiectwo, jako element ochrony środowiska przyrodniczego, w rozumieniu ustawy - Prawo łowieckie z dnia 13 października 1995 r. - oznacza ochronę zwierząt łownych i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej.
     Gospodarka łowiecka jest jedną z dziedzin ekologii stosowanej. Zwierzyna żyje w konkretnych ekosystemach i fizjocenozach. Dla prowadzenia właściwej gospodarki łowieckiej niezbędna jest znajomość procesów populacyjnych. W celu właściwego pozyskania zwierzyny łownej konieczna jest znajomość praw rządzących dynamiką jej liczebności. Użytkowanie łowieckie zmienia bowiem nie tylko liczebność i strukturę populacji lecz pośrednio wpływa również na warunki bytowania zwierzyny.
     Stan ilościowy zwierzyny w województwie świętokrzyskim w ostatnich sezonach łowieckich przedstawia rysunek 4 Inwentaryzacja zwierzyny w w/w sezonach wykazuje, że stan zwierzyny grubej utrzymuje się na podobnym poziomie. Natomiast stan zwierzyny drobnej ulega tendencji spadkowej.
     Jedną z głównych przyczyn obniżania się stanu ilościowego zwierzyny drobnej jest kłusownictwo. Kłusownictwo oznacza działanie zmierzające do wejścia w posiadanie zwierzyny w sposób nie będący polowaniem, albo z naruszeniem warunków dopuszczalności polowania.
     W świetle przepisów cyt. wyżej ustawy - obowiązek ochrony zwierzyny przed szkodnictwem ciąży na Państwowej Straży Łowieckiej, członkach Polskiego Związku Łowieckiego, pracownikach Lasów Państwowych oraz na funkcjonariuszach Policji.
     Szczególnie trudna i niebezpieczna jest walka z kłusownictwem uprawianym przez osoby nielegalnie posiadającymi broń. Działania podjęte przeciw takiej formie szkodnictwa wymagają ścisłej współpracy oraz fachowej pomocy organów ścigania. W województwie świętokrzyskim do zwalczania kłusownictwa powołana została w roku 2001 Państwowa Straż Łowiecka.