CZĘŚĆ II. STAN CZYSTOŚCI WÓD

Podsumowanie


      Rezultatem podejmowanych zamierzeń inwestycyjnych w zakresie budowy, rozbudowy i modernizacji oczyszczalni ścieków z uwzględnieniem urządzeń do redukcji biogenów jest systematyczna, stopniowa poprawa jakości wód powierzchniowych województwa.
     W roku 2001 stan czystości rzek badanych w granicach województwa utrzymywał się na poziomie ocen ubiegłorocznych, z tendencją dalszej niewielkiej korzystnej zmiany w klasyfikacji bakteriologicznej i ogólnej.
     Większość badanych w rzekach wskaźników zanieczyszczeń fizyko-chemicznych osiągnęła I klasę czystości. Przekraczane wielokrotnie przed laty stężenia biogenów jak azotyny i fosfor ogólny zmalały w znacznej części punktów pomiarowych do III klasy czystości wód, zwłaszcza w ujściowych odcinkach rzek. Nadal jednak czynnikiem decydującym o końcowej klasyfikacji są nadmierne stężenia biogenów i niezadowalający stan sanitarny wód wyrażony wskaźnikiem miana Coli.
     Utrzymanie tendencji stopniowej poprawy stanu czystości wód uwarunkowane jest dalszym ograniczeniem dopływu związków biogennych dostających się do rzek zarówno poprzez zrzuty z oczyszczalni ścieków (co wymaga sukcesywnej modernizacji tych obiektów) jak i spływy obszarowe. Równie istotnym zagadnieniem jest zwiększanie stopnia skanalizowania miast i wsi oraz rozbudowa systemów kanalizacyjnych wokół istniejących i projektowanych oczyszczalni ścieków.
     Badania kontrolne zbiorników zaporowych przeprowadzone w 2001 roku wykazały, że w porównaniu z rokiem 2000 jakość wód w większości z nich uległa poprawie. Wprawdzie nadal wody o pozaklasowym stanie czystości stwierdzono w zbiorniku Brody, ale normom nie odpowiadały tylko 2 wskaźniki (azotyny i miano Coli), a w poprzednich latach było ich znacznie więcej. W zbiorniku Rejów również stwierdzono poprawę jakości wód zarówno we wskaźnikach fizyko-chemicznych (z non do III klasy), jak i bakteriologicznych (z III do II klasy). Wody zbiorników Cedzyna i Chańcza osiągnęły II klasę czystości wymaganą ich przeznaczeniem. Jakość ich wód poprawiła się znacząco pod względem fizykochemicznym z non do II klasy.
     Jakość wód podziemnych w 2001 r. nie uległa istotnym zmianom w stosunku do lat ubiegłych. Niewielkie różnice jakie możemy obserwować w ocenie ich przydatności do picia i na potrzeby gospodarcze wynikają najczęściej z wprowadzenia rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 4 września 2000 r. bardziej zaostrzonych wymogów dopuszczalnych stężeń niektórych składników wody i jej własności. Odpowiada im woda z 52 % punktów monitoringu. W pozostałych przynajmniej jeden z badanych składników lub jedna z cech wody przekracza stężenia lub wartości dopuszczalne. W 37 % są to podwyższone stężenia żelaza lub manganu, w 8 % związków azotu, w 11 % zbyt niski odczyn (pH) wody, a tylko 4 % (4 punkty) podwyższone stężenia metali ciężkich (cynk, ołów lub nikiel).