CZĘŚĆ V. ZAGROŻENIE ŚRODOWISKA HAŁASEM

1. Podstawy prawne ochrony oraz kryteria oceny klimatu akustycznego

Podstawowym celem prowadzonych monitoringowych badań hałasu komunikacyjnego jest zbieranie informacji dotyczących terenów zamieszkania i wypoczynku człowieka charakteryzujących się wysokimi poziomami dźwięku, analizowanie i formułowanie wniosków oraz przekazywanie sporządzonych ocen klimatu akustycznego władzom samorządowym oraz administratorom terenów w celu podejmowania działań zmierzających do likwidacji zagrożeń i poprawy warunków życia ludności na tych terenach.

Celem wykonywanych przez inspektoraty ochrony środowiska kontroli obiektów emitujących hałas do środowiska, jest wymuszanie na jednostkach organizacyjnych odpowiedzialnych za ten stan dostosowania wielkości wytwarzanego hałasu do obowiązujących norm. Stwierdzenie, w wyniku badań i pomiarów, odstępstw od kryteriów zawartych w przytoczonym uregulowaniu prawnym stanowi na mocy art.51, ust.2 ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska podstawę do określenia w drodze decyzji dla danej jednostki organizacyjnej dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do środowiska - jeżeli decyzja ta nie została jeszcze wydana. Organem właściwym do wydania tego rodzaju decyzji jest starosta, z wyłączeniem obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska zastrzeżonych do kompetencji wojewody. Natomiast w przypadku stwierdzenia przekroczeń dopuszczalnej emisji określonej decyzją administracyjną, wobec odpowiedzialnych za ten stan, stosowanie postępowania karno-administracyjnego.

Ostatnio, w ramach nowelizacji polskiego prawa ekologicznego w zakresie dostosowywania go do prawodawstwa Unii Europejskiej, sformułowano definicję obszarów (terenów) szczególnej uciążliwości ustalając tzw. poziom progowy szczególnej uciążliwości, czyli takiej, która ponosi ryzyko utraty zdrowia mieszkańców lub powoduje znaczne zubożenie walorów uzdrowiskowych i wypoczynkowych. Przykładowo, na terenach zabudowy mieszkaniowej, w porze dziennej dla przedziału czasu odniesienia równemu 16 godzinom, progowy poziom hałasu określa się na poziomie 75 decybeli - od dróg lub linii kolejowych i 70 decybeli - od innych źródeł dźwięku. Poziom progowy jest wskaźnikiem przyjmowanym w celu podziału obszarów eksponowanych na dwie grupy:
1/ obszary wymagające podjęcia szybkiej i bezwarunkowej interwencji w zakresie ochrony przeciwdźwiękowej (tereny szczególnej uciążliwości),
2/ obszary eksponowane na ponadnormatywny hałas lecz o poziomach umiarkowanych; przedsięwzięcia w zakresie ochrony przeciwdźwiękowej podejmowane są w dalszej kolejności.