CZĘŚĆ V. ZAGROŻENIE ŚRODOWISKA HAŁASEM 1. Podstawy prawne ochrony oraz
kryteria oceny klimatu akustycznego
Podstawowym celem prowadzonych monitoringowych badań
hałasu komunikacyjnego jest zbieranie informacji
dotyczących terenów zamieszkania i wypoczynku człowieka
charakteryzujących się wysokimi poziomami dźwięku,
analizowanie i formułowanie wniosków oraz przekazywanie
sporządzonych ocen klimatu akustycznego władzom
samorządowym oraz administratorom terenów w celu
podejmowania działań zmierzających do likwidacji
zagrożeń i poprawy warunków życia ludności na tych
terenach.
Celem wykonywanych przez inspektoraty ochrony środowiska
kontroli obiektów emitujących hałas do środowiska,
jest wymuszanie na jednostkach organizacyjnych odpowiedzialnych
za ten stan dostosowania wielkości wytwarzanego
hałasu do obowiązujących norm. Stwierdzenie, w wyniku
badań i pomiarów, odstępstw od kryteriów zawartych
w przytoczonym uregulowaniu prawnym stanowi na mocy
art.51, ust.2 ustawy o ochronie i kształtowaniu
środowiska podstawę do określenia w drodze decyzji
dla danej jednostki organizacyjnej dopuszczalnego
poziomu hałasu przenikającego do środowiska - jeżeli
decyzja ta nie została jeszcze wydana. Organem właściwym
do wydania tego rodzaju decyzji jest starosta, z
wyłączeniem obiektów zaliczonych do inwestycji szczególnie
szkodliwych dla środowiska zastrzeżonych do kompetencji
wojewody. Natomiast w przypadku stwierdzenia przekroczeń
dopuszczalnej emisji określonej decyzją administracyjną,
wobec odpowiedzialnych za ten stan, stosowanie postępowania
karno-administracyjnego.
Ostatnio, w ramach nowelizacji polskiego prawa ekologicznego
w zakresie dostosowywania go do prawodawstwa Unii
Europejskiej, sformułowano definicję obszarów (terenów)
szczególnej uciążliwości ustalając tzw. poziom progowy
szczególnej uciążliwości, czyli takiej, która ponosi
ryzyko utraty zdrowia mieszkańców lub powoduje znaczne
zubożenie walorów uzdrowiskowych i wypoczynkowych.
Przykładowo, na terenach zabudowy mieszkaniowej,
w porze dziennej dla przedziału czasu odniesienia
równemu 16 godzinom, progowy poziom hałasu określa
się na poziomie 75 decybeli - od dróg lub linii
kolejowych i 70 decybeli - od innych źródeł dźwięku.
Poziom progowy jest wskaźnikiem przyjmowanym w celu
podziału obszarów eksponowanych na dwie grupy: 1/ obszary wymagające podjęcia szybkiej i
bezwarunkowej interwencji w zakresie ochrony przeciwdźwiękowej
(tereny szczególnej uciążliwości), 2/ obszary eksponowane na ponadnormatywny
hałas lecz o poziomach umiarkowanych; przedsięwzięcia
w zakresie ochrony przeciwdźwiękowej podejmowane
są w dalszej kolejności.