| <<< Poprzednia | Początek rozdziału | Odśwież | Następna >>> |     CZĘŚĆ VII. ZASOBY I FORMY OCHRONY PRZYRODY 1. Strategia ochrony przyrody w województwie Ochrona przyrody jest jednym z elementów szeroko pojętej ochrony środowiska. Działania służb Wojewody (realizującego zadania Rządu) w zakresie ochrony przyrody zmierzają w kierunku zapewniającym: ˇ zachowanie walorów przyrodniczych na obszarach, na których nie dokonano dużych zmian i przekształceń w środowisku przyrodniczym; ˇ przywrócenie równowagi ekologicznej na terenach, gdzie ta równowaga została zachwiana; ˇ wypracowanie i włączenie systemu ochrony wielkopowierzchniowej województwa w system ogólnokrajowy, zgodny z polityką ekologiczną Państwa. Ochrona przyrody dotyczy więc z jednej strony właściwego zabezpieczenia i zagospodarowania najcenniejszych obiektów przyrody żywej i nieożywionej, w tym poddanych pod ochronę prawną oraz zasługujących na taką ochronę (jest to kierunek zachowawczy), natomiast z drugiej strony dotyczy i pozwala na ingerencję w sferach i na obszarach gdzie równowaga ekologiczna została zachwiana (kierunek aktywny). Celem tych działań jest w ogólnym zarysie zabezpieczenie obiektów i obszarów, które spełniają ważne funkcje społeczne oraz służą badaniom naukowym. Powyższe zasady znalazły odniesienie w Polityce Ekologicznej Państwa, a następnie zostały sprecyzowane i uszczegółowione w Programie wykonawczym do "Polityki...", gdzie również nadano im określone priorytety. Dokumenty te były podstawą do opracowania dokumentu jakim jest "Polityka Ekologiczna Wojewody Kieleckiego" (obecnie Wojewody Świętokrzyskiego), będącego jednocześnie jednym z bazowych dokumentów pozwalających na realizację zadań z zakresu ochrony przyrody, w szerokim rozumieniu tego słowa. W dokumencie tym określone zostały zasadnicze kierunki działań w zakresie ochrony krajobrazu w systemie powierzchniowym, z jednoczesnym podaniem wskaźników procentowych, które należy osiągnąć w skali kraju. Przyjęte zostały również założenia w zakresie ochrony rezerwatowej oraz ochrony gatunkowej roślin i zwierząt. Polityka ta jest skutecznie realizowana od kilkunastu lat, czego wyrazem jest stan środowiska przyrodniczego w ujęciu zarówno jakościowym jak też ilościowym (statystycznym). 2. Formy ochrony przyrody Województwo świętokrzyskie charakteryzuje się wielką różnorodnością i bogactwem form ukształtowania powierzchni, budowy geologicznej, zróżnicowaniem struktury gleb, warunków klimatycznych, hydrologicznych, szaty roślinnej i świata zwierzęcego, a także dużą zasobnością licznych użytecznych kopalin i surowców mineralnych. Umożliwiło to, w ścisłej współpracy ze środowiskami naukowymi, objęcie ochroną zarówno indywidualną jak też w systemie wielkopowierzchniowym, znacznych powierzchniowo obszarów oraz licznych jednostkowych, wartościowych tworów przyrody. Według stanu na dzień 31.12.1999 r. w województwie świętokrzyskim występują niżej wymienione formy ochrony przyrody: ˇ Świętokrzyski Park Narodowy; ˇ 9 parków krajobrazowych, w tym: Zespół Parków Krajobrazowych Ponidzia, w skład którego wchodzą: - Szaniecki Park Krajobrazowy, - Nadnidziański Park Krajobrazowy, - Kozubowski Park Krajobrazowy. Zespół Parków Krajobrazowych Gór Świętokrzyskich w skład którego wchodzą: - Suchedniowsko - Oblęgorski Park Krajobrazowy, - Sieradowicki Park Krajobrazowy, - Cisowsko - Orłowiński Park Krajobrazowy, - Jeleniowski Park Krajobrazowy, - Chęcińsko - Kielecki Park Krajobrazowy. Przedborski Park Krajobrazowy (część). ˇ 66 rezerwatów przyrody; ˇ 10 obszarów krajobrazu chronionego (w tym jednego część); ˇ 675 pomników przyrody; ˇ 7 zespołów przyrodniczo-krajobrazowych; ˇ 10 stanowisk dokumentacyjnych; ˇ 67 użytków ekologicznych. Ogółem powierzchnia obszarów chronionych wynosi, wg danych GUS za 1999 r., 593 955 ha, co stanowi ok. 51 % powierzchni ogólnej województwa i plasuje je pod tym względem na drugim miejscu w kraju (kraj - 31,1%).     | <<< Poprzednia | Początek rozdziału | Odśwież | Następna >>> |